Deprem!

6 harften oluşan bir kelime. Türk Dil Kurumu söyle tarif ediyor:

Yer kabuğunun derin katmanlarının kırılıp yer değiştirmesi veya yanardağların püskürme durumuna geçmesi yüzünden oluşan sarsıntı, yer sarsıntısı, hareket, zelzele

Bizler için ise; arkasında acı, hüzün, kararmış hayatlar, yitirilen canlar ve haritadan silinmiş yerleşim alanları bırakmış en korkunç doğal afetlerin belki de başta geleni. Üzerinde yasadığımız coğrafya dünyanın en aktif deprem bölgesinde ve biz bunu değiştirebilme olanağına sahip değiliz.  

Dünyanın birçok yerinde bu ölçekteki depremler sonrası bu oranda bir yıkım ve can kaybı olmamakta. 

Bu bizde niçin böyle?

Bu tür düşünceler, sorular önümüzdeki dönemde dile getirilecek ve sorgulanacaktır. Ancak 1999 Gölcük Depremi sonrasında ‘hangi dersler çıkartılmış, hangi önlemler alınmış acaba?’ diye sormadan da edemiyor insan.  

Rant 

Bal tutan parmağını yalar

Sana mı kaldı?

Kaçak kat çıkmak

Dükkânı, kolonları kırarak genişletmek

Aman sende!

Kader 

Bir şey olmaz, boş ver! 

Rüşvet 

Sorumsuzluk 

Zayıf temel

Deniz kumu 

Hırsız yüklenici

Denetimsizlik

Fıtrat

İmar affı

Liyakatsiz sorumlular

Kâr hırsı

Plansız büyüyen şehirler

Gecekondulaşma 

Oy uğruna dağıtılan plansız, projesiz bu binalara verilen ruhsatlar

Çarpık kentleşme

Eh sonrasında da ‘üzüm üzüme baka baka kararır’ diye her şeyi kabullenen bir yaşam tarzı, bir düşünce sistematiğin sonucu değil midir bu yıkım? Katliam gibi ölümler. 

Bu tablonun sorumlusu değil miyiz her birimiz? Kolaya kaçarak her yapacağımız işte kanunu uygulamak yerine bir tanıdık bulup torpil arayıp işimizi kolaydan halletmek. 

Gazetelerin başlıkları şöyleydi ve siz bu yazıyı okurken hem daha fazla mucizevi kurtuluş haberleri duyacak hem de daha korkunç bir tablonun önünüzde olduğuna şahitlik edeceksiniz.

“Korkunç tablo: Son durum 31 bin 643 can kaybı, yaralı sayımız 80 bin 278!

İdrarımı içerek ayakta kaldım

Bir depremzedenin intihar girişimi: Elinde bıçak olduğu da görülen depremzedenin “Neredeydiniz? Devlet neredeydi? Yalvardım ben…” diye bağırdığı duyuldu.

Kimi malını kimi canını götürüyor

Kriz planlaması krizden önce yapılır

İşte sözün bittiği yer

Umut dolu bekleyiş

100. saatte mucize kurtuluşlar

Depremin boyutu uydulardan böyle görünüyor, bazı bölgeler haritadan silindi”

Enkazda doğan bebek yalnız kalmayacak, başvuru yağdı

Almanya Cumhurbaşkanı: Sizin acınız, bizim acımız

Türkiye ve Suriye’ye aramalar ücretsiz…

Ve onlarca değişik ülkeden yardım ekipleri canla başla ‘acaba bir kişiyi daha kurtarabilir miyiz?’ diye çaba gösteriyor. 

AFP foto muhabiri Adem Altan çekmiş fotoğrafı. Bir baba boş gözlerle ufku delercesine ileriye bakıyor. Bir enkazın kenarında çökmüş, beton parçalarının altında kalmış bir karyolanın kenarından uzanmış bir eli tutuyor. Kızının eli bu! O el orada sanki veda edercesine dışarı sarkmış. Baba orada çaresiz, dakikalar, saatler ve günler geçmiş üzerinden! Çaresiz, umutsuz, hiçbir şey yapamamanın hırsı, öfkesi, ve çocuğuna olan sevgisi. Çocuğunun doğduğu günden bu ana kadar olan yaşamı geçiyor sanki gözlerinin önünden, ‘boş her şey boş’ dercesine bakıyor! 

“Öyle bir açmaza düştü ki vatan

Uyku belli değil, düş belli değil

Çöktü üstümüze bir kara duman

Işık belli değil, loş belli değil"

Ümit Yaşar Oğuzcan