Bir gün bir soru soracağız ve tüm hayatımız değişecek

-OKTAN ERDİKMEN-

Bundan 21 yıl önce, Avusturyalı paraşütçü  Felix Baumgartner, 39 bin metre yükseklikten, stratosferden aşağı atladı. Üç dünya rekoru kırdı.

İnince, çevresini sardılar. “Yukarıda ne hissettin?” diye sordular. “Hiç” dedi.

“Dünyanın en tepesindeyken, kibrinizden eser kalmıyor. Ne rekor, ne de başka bir şey düşünüyorsunuz. Bazen ne kadar küçük olduğumuzu anlamak için, en yükseğe çıkmamız lazım”

***

İngilizce’de odadaki fil diye bir deyim var. Bir odada, kocaman bir fil duruyor. Ortalığı dağıtıyor, vazoları bardakları kırıyor. Ancak içeridekiler görmezden geliyorlar. Çünkü onu dışarı çıkarmak zor. Bambaşka şeyleri tartışıyorlar. Asıl sorunları es geçiyorlar.

Bu metafor, asıl sorunlar dururken, gereksiz şeylerin tartışılmasına yönelik kullanılıyor.

Büyük şirketler, bu yüzden departmanların başına yönetici atarken, genelde farklı bir departmandan getirmeyi tercih ederler. Bazen bir durum, onu iyi bilen birinin içinden çıkamayacağı kadar basit olabilir. 

***

Sosyal medyada bir video dolaşıyor. Berlin’de yüzlerce kişi, bir kiralık eve bakabilmek için sırada bekliyor. Ev sahibi içlerinden birini seçecek.

Berlin’de ev bulmak, Berlin’de iş bulmaktan, hatta eş bulmaktan daha zor. Sadece Berlin’de de değil, her yerde aynı sorun var. 

Ancak bu odadaki fil gibi, artık kimsenin dikkatini çekmiyor. Siyasetçiler bu konuyu umursamıyor.

Antimilitaristler, Bundeswehr üniformasıyla fotoğraf paylaşıyor. Önceki yıl, ordunun Instagram hesabından Nazi üniforması paylaşılmıştı. Bunu yapanlar hala aynı görevde mi, yoksa terfi mi aldılar bilmiyorum. 

Neonaziler, milli maçlarda göçmen kökenli bir futbolcu gol atınca sevinmezler. Bu fotoğrafı görünce benzer bir tepki verdilerse hiç şaşırmam. 

Turgut Uyar, “Ben severim omuzlarımı” demişti. 

“Sırmaları apoletleri olmasa da”

Sonra da ordudan istifa etmişti. Askerlik, şairliğe çok uygun bir meslek değildi.

***

Bana, “Bir gün bir kitap okudum ve bütün hayatım değişti” dedirten tek bir kitap varsa, bu Desmond Morris’in “Çıplak Maymun” kitabıdır. 

Geçenlerde İzmir’de bir kitapçının vitrininde yeni basımını görünce çok mutlu oldum. Üniversiteyken bulabilmek için sahaf sahaf dolaştığım gün aklıma geldi.

Morris, Felix Baumgartner gibi stratosfere çıkıp aşağı bakıyor ve gördüklerini anlatıyor. İnsan, dünyada yaşayan milyonlarca canlı çeşidinden sadece biridir. Bir maymun türüdür. Çıplaktır, tüyleri yoktur. Hayatta kalabilmek için sosyal bir sistem kurmuştur. Yavrularını çok sever. 

***

Berlin’deki kiralık ev sıraları, stratosferden görünmüyor. Ama biz “Sadece ve sadece dört duvar arasında durabilmemiz için, maaşımızın yarısını neden ev sahibine veriyoruz?” dediğimiz gün, bu dünyada herkes “Bir gün bir soru sordum ve bütün hayatım değişti” diyebilir. 

*** 

Belki de demez. Belki de antimilitaristler askeri üniformalı fotoğraf paylaşmaya devam ederler.

Polisler ifadelerinde “Barista, Barista” derler. “Antimilitarista”. 

Kimimiz yükselir, stratosferden aşağı bakar ve “Hiç” deriz, “hiç”. 

Kimimiz, yerde kalmışızdır. Karşı çıkar ve sonunda bu tartışmayı da kazanırız.

Çünkü, “hiç” diye bir şey yoktur.

-Her şeyden biraz kalır- diyor birileri, çoğulluk haklılıktır.
Kavanozda biraz kahve,
Kutuda biraz ekmek,
İnsanda biraz acı