Nâzım Hikmet - Şevçenko’nun Kalemi

Mavisi İstanbul’uma benzer,
yeşili Bursa’mdan eser,
oturmuş da şiir yazar,
birden sevdalandım Kiyef şehrine.

Kapısından girer girmez
Şevçenko karşıladı beni,
gözlerini görür görmez
eğildim, öptüm elini.

Oturduk aynı sofrada, ekmeğini yedim,
Dnepr’in suyunda yüzümü yudum,
Ustam, bahtı karalığı bilirsin dedim,
arzettim memleketimin halini.

Konuştuk şiir üstüne,
yüreğim gibi dedi, yana yana,
şiir düşmeli, dedi, halkın önüne,
verdi bana kalemin.