Nahit Ulvi Akgün - Sonra

Gene böyle bir evdeydim İzmir'de
Pencereleri güneşe bakar
Çocuklar oynar kapı önlerinde
Satıcılarla çekişir kadınlar

Balıkçı kayıkları geçer karşıdan
Gece oldu mu ışıkları yanar
Güm güm diye sesler gelir kayıklardan
Ağlara koşuştuğunu görürüm balıkların

Canım sıkılır durduğum yerde duramam
Kağıtlara imza denemeleri yaparım biteviye
Bütün güzel günlerimi hatırlasam nafile
Öyle başımı alıp kırlara da gidemem

Nelere alışmıyor ki insan
Sıkıntılı günler ne çabuk unutuluyor
Ben o ben değilim işte
Hiçbir şey geçmemiş başımdan

Şimdi saadet günlük ekmeğimiz
Oysaki nasıl kazandık anlatamam
Sanki yıllardır geçiyoruz gülerek
Üzüntüyle yürüdüğümüz sokaklardan