Yiğit Günal yazdı... Almanya şans kartı

-YİĞİT GÜNAL-

Herkese “Avrupadan” ilk yazımla merhabalar. Uzun bir yolculuk olması dileğiyle.

Hepimizin bildiği gibi Almanya son zamanlarda bir şans kartı (Chancenkarte) uygulaması yürülüğe koymak için hazırlanıyor. Bahsi geçen yasanın taslağı belli oldu bile.

Dil bilene şu kadar puan, Almanya geçmişi olana bu kadar puan.

Puanın tutarsa Almanya’dasın, tutmazsa şansına küs. Bazen de 'fırsat kartı' olarak telaffuz ediliyor. 'Fırsatı yakalarsan' diyor, 'gelirsin'. Yakalayamazsan... Survivor isimli yarışmadaki puanlı oyunlar gibi. Puanı yüksek olan ödülü hak eder. Puanın tutarsa Almanya’ya gelir ve bu güçlü ekonomide bu yeşillikler ülkesinde yaşamaya hak kazanırsın. Puanın tutmazsa...

Almanya akıllı..

Aslında Almanya’nın size ihtiyacı var ama Almanya aklını, zekasını, gücünü ve biraz da pazarlama yeteneğini kullanarak diyor ki; ...evet bizim sana ihtiyacımız var ama belli etmeyeceğiz, çünkü sizin de bize ihtiyacınız var. Buradaki hayata ihtiyacınız var. Burada hayat, bulunduğunuz yerden daha iyi. O yüzden bu masada bizim ihtiyacımız çok konuşulmasın. Hep sizin bize olan ihtiyacınız konuşulsun. Bu sebeple sanki milyonlarca işçiye ihtiyacımız yok gibi yapalım. Gelmek isteyenlere bir 'fırsat' tanıyalım. Bir 'şans' verelim.

Gönül isterdi ki; biz, insanlara ülkemizde yaşamak 'bir şans', 'bir fırsat' diyebilelim. Biz puanlar verip sıraya sokup istediğimizi alıp istemediğimizi almayalım. Ne güzel olmaz mıydı?

Türkiye gibi bir coğrafyada doğduğumuz için, böyle güzel bir müzik kültürüne, mutfak çeşitliliğine, kocaman bir tarihe ve birçok zengin mozaik dokuya sahip olduğumuz için aslında 'şanslı' olan biz değil miyiz?

Ama dövünmenin faydası yok, faydası olan tek şey var o da 'çalışmak'. Bilim neredeyse orada olmak, ilim neredeyse orada olmak. Fırsat kartıysa fırsatımız varsın olsun, puanlamayla gidilecekse aydınlığa ona da varsın olsun. Ama sonu aydınlık olsun, sonu güzellik olsun.

Yolculuğun kendisi mutluluk olsun. İşimiz 'şansa' kalmasın.

Ben Almanya’ya sonradan göç etmiş bir genç olarak; yeri geliyor eleştiriyorum, yeri geliyor kızıyorum olanlara. Ama en çok da yeri geldiğinde dilediğimce kızabildiğim için memnun oluyorum. Karanlığına, sakinliğine kızıyor ama yeşilini seviyoruz. Kimi avronun üzerindeki yeşili, kimi ağacın üzerindekini... Ama var işte bizi tutan bir 'yeşil'...

Tam da Cemal Süreya’nın "Şansın Böylesi" şiirinde dediği gibi:

Diyelim ki kazandık bütün paraları hepsini yedik, içtik, giydik
mutlu muyuz?

Diyelim ki aşkın tam ortasında bulduk kendimizi gözlerimize baktık, içimiz ısındı
mutlu muyuz?
mutlu değiliz.

şanslı mıyız?
şanslı değiliz